 |
| Bildo: Apartenas al la aŭtoro |
Pasintece, kiam ankoraŭ fluis nazmuko,
ni trinkis dolĉan akvon el pura rivero,
ni trinkis neboligitan akvon el fonto.
Kokosŝelo ĉiam atendis tie sur ŝtono.
Kelkaj grandaj arboj bone kreskadis
kaj protektis la ĉiam plenan fonton.
Kelkaj vojetoj finiĝis en arbaj ombroj.
Terpotoj pentritaj havis akvon por vilaĝaro.
Foririnte el la vilaĝo, ni iris al la urbo—
loko dekorita de fumo kaj de bruo.
Riverojn kaj fontojn nun oni timas.
Pura akvo fluas el markita botelo.
Noemuti, Timoro, marte 2011
Esperantigita el la poemo "OE AMEUTE ES BOTIL MAMEREK",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu
No comments:
Post a Comment